Strona główna » Aktualności » Jak wygląda nornica? Przewodnik po rozpoznawaniu gryzoni

Jak wygląda nornica? Przewodnik po rozpoznawaniu gryzoni

Często mylona z kretem czy innymi gryzoniami, nornica ma swoje charakterystyczne cechy, które ją wyróżniają. Poznanie różnic między nornicą a kretem jest kluczowe dla właściwej identyfikacji szkodnika w Twoim ogrodzie. W tym kompleksowym przewodniku dowiesz się, jak rozpoznać nornicę po jej wyglądzie, zachowaniu i śladach, które pozostawia.

Charakterystyka fizyczna nornicy

Nornica to niewielki gryzoń o charakterystycznej budowie ciała, którego rozpoznanie wymaga zwrócenia uwagi na kilka kluczowych cech. Przyjrzyjmy się dokładnie, jak wygląda nornica i co ją wyróżnia spośród innych małych ssaków.

Wymiary i budowa ciała

Nornica należy do najmniejszych gryzoni nornikowatych w Polsce. Jej ciało charakteryzuje się następującymi wymiarami:

• Długość ciała: 8-13,5 cm
• Długość ogona: 3,2-7,2 cm
• Masa ciała: 16-38 g

Zwierzę posiada wydłużone ciało oraz średniej długości ogon pokryty charakterystycznymi pierścieniowatymi łuskami. Na pyszczku znajdują się duże, koralikowe oczy oraz szeroko rozstawione, zaokrąglone uszy. Z kolei, nozdrza są różowawe i nieowłosione.

Ubarwienie i rodzaje futra

• Futro nornicy jest miękkie i gęste, wykazujące charakterystyczne dwukolorowe ubarwienie
• Grzbietowa część ciała ma szare zabarwienie z wyraźnym rudawym odcieniem, który często jest mocno zaznaczony
• Boki oraz brzuszna strona ciała przybierają jaśniejszą, szarą lub białawą barwę
• Ogon jest dwubarwny – ciemniejszy na górze i jaśniejszy od spodu.

Cechy wyróżniające nornicę od innych gryzoni

To, co szczególnie wyróżnia nornicę, to jej dłutowate siekacze, które nieustannie rosną i zachowują ostrość dzięki szkliwu znajdującemu się na przedniej powierzchni. Zęby trzonowe mają niskie korony z trzema rzędami guzków. W porównaniu do innych gryzoni, nornica ma proporcjonalnie większe uszy i wyraźnie zaznaczony rudawy odcień futra, co pomaga w jej identyfikacji.

Nornica – zachowanie i tryb życia

Poznanie zachowań nornicy jest kluczowe dla zrozumienia jej obecności w Twoim otoczeniu. Te małe gryzonie prowadzą fascynujący tryb życia, który znacząco wpływa na ich interakcje ze środowiskiem.

Aktywność dobowa

W przeciwieństwie do wielu innych gryzoni, nornica wykazuje aktywność przez całą dobę. Możesz zaobserwować jej obecność zarówno w dzień, jak i w nocy, choć szczególnie aktywna jest o zmierzchu i świcie. Nie zapada w sen zimowy, pozostając aktywna przez cały rok. Jej całodobowa aktywność jest ściśle związana z potrzebą regularnego żerowania.

Zwyczaje żywieniowe

Warto zaznaczyć, że dieta nornicy zmienia się wraz z porami roku. W jej menu znajdziesz:

• Wiosną i latem: liście, zioła, owady, larwy, nasiona, pąki drzew
• Jesienią i zimą: owoce, nasiona, części podziemne roślin, bezkręgowce

Szczególnie interesujący jest fakt, że nornica gromadzi zapasy na zimę, głównie w postaci nasion. Przeciętnie potrzebuje około 25 g świeżej paszy zielonej lub 5 g paszy treściwej dziennie, co przekłada się na około 15 kcal na dobę.

Zachowania społeczne

Nornice są zwierzętami o rozwiniętych zachowaniach społecznych. Komunikują się między sobą za pomocą dźwięków i zapachów, tworząc złożone relacje w grupie. W okresie rozrodczym, który trwa od kwietnia do października, możesz zaobserwować intensywniejsze interakcje między osobnikami. Samice wykazują szczególną troskę o potomstwo, karmiąc je mlekiem przez około 14 dni, a młode osiągają samodzielność po trzech tygodniach życia.

Siedliska i miejsca występowania

Jeśli chcesz skutecznie zidentyfikować nornicę w swoim otoczeniu, musisz wiedzieć, gdzie jej szukać. Co istotne? Te małe gryzonie mają bardzo specyficzne preferencje dotyczące miejsc zamieszkania i sposobu organizacji swojej przestrzeni życiowej.

Preferowane środowiska

Nornica najchętniej wybiera następujące typy siedlisk:

• Lasy liściaste i mieszane z bogatym podszytem
• Zarośla nadwodne i wilgotne tereny
• Zadrzewione doliny rzeczne
• Śródpolne zagajniki
• Tereny z grubą warstwą ściółki leśnej

Kluczowym elementem idealnego siedliska dla nornicy jest obecność gęstej roślinności przy podłożu, która zapewnia zarówno schronienie, jak i dostęp do pożywienia. W przeciwieństwie do kreta, nornica unika terenów z gołą, zwięzłą glebą.

Budowa nor i tuneli

System tuneli nornicy znacząco różni się od kopców kreta. Nornica tworzy płytkie korytarze, biegnące tuż pod powierzchnią ziemi lub w grubej warstwie ściółki. Charakterystyczną cechą jej tuneli jest silne rozgałęzienie i obecność wielu wyjść. Gniazda buduje na głębokości około 35 cm, wykorzystując różnorodne materiały:

• Mech i porosty do konstrukcji zewnętrznej
• Trawy i łyko do wyścielenia wnętrza

Zasięg terytorialny

W Polsce nornicę spotkasz praktycznie w całym kraju, od nizin aż po tereny górskie (występuje nawet do wysokości 2000 m n.p.m.). Pojedyncze terytorium nornicy może obejmować obszar kilkudziesięciu metrów kwadratowych, przy czym samice bronią swoich terytoriów przed innymi samicami, podczas gdy samce przemierzają większe obszary, odwiedzając terytoria kilku samic.

Rozpoznawanie śladów obecności

Rozpoznanie obecności nornicy w ogrodzie wymaga uważnej obserwacji charakterystycznych śladów, które pozostawia. Poznanie tych oznak pomoże Ci szybko zidentyfikować nieproszonego gościa.

Charakterystyczne oznaki

Pierwszym sygnałem obecności nornicy są płytkie tunele, które możesz zauważyć tuż pod powierzchnią ziemi. Charakterystyczne cechy systemu korytarzy to:

• Głębokość około 10-15 cm pod powierzchnią
• Średnica tuneli około 5 cm
• Brak kopców ziemnych (w przeciwieństwie do kreta)
• Widoczne pęknięcia gleby i delikatne wybrzuszenia
• Liczne otwory wejściowe na powierzchni

Ślady żerowania

Nornice pozostawiają wyraźne ślady żerowania, które świadczą o ich obecności. Najbardziej charakterystyczne oznaki to:

• Gnijące lub więdnące rośliny na grządkach
• Uszkodzone systemy korzeniowe roślin
• Nadgryzione części zielone roślin
• Ślady żerowania na nasionach warzyw i owoców
• Uszkodzona kora młodych drzewek, szczególnie przy podstawie

Różnice między śladami innych gryzoni

Aby skutecznie odróżnić ślady nornicy od innych gryzoni, zwróć uwagę na następujące aspekty:

Ważną wskazówką jest też to, że nornice, w przeciwieństwie do myszy polnych, nie przenoszą się do budynków w okresie zimowym – pozostają aktywne w swoich norach przez cały rok. Ich tunele są również płytsze i mniej rozbudowane niż te tworzone przez krety, a charakterystyczne otwory wejściowe są bardziej widoczne na powierzchni gruntu.

Pamiętaj, że nornice są najbardziej aktywne nocą, dlatego ich bezpośrednia obserwacja może być utrudniona. Jednak pozostawiane przez nie ślady są na tyle charakterystyczne, że pozwalają na pewną identyfikację ich obecności w ogrodzie.

Reasumując, rozpoznanie nornicy przestaje być trudnym zadaniem, gdy znasz jej charakterystyczne cechy. Niewielkie rozmiary ciała (8-13,5 cm), rudawe futro oraz dwubarwny ogon stanowią najważniejsze elementy identyfikacji tego gryzonia. Pamiętaj, że nornica, mimo swojej niewielkiej wielkości, może znacząco wpływać na stan Twojego ogrodu. Regularna obserwacja terenu i szybkie rozpoznanie oznak jej obecności pozwolą Ci zachować kontrolę nad sytuacją i chronić swoje rośliny przed uszkodzeniami. Zawsze możesz również skorzystać z kompleksowych usług doświadczonych ekspertów, jak DE-RAT PIEŃKOWSKI. Zapraszamy do współpracy!

Udostępnij: