Strona główna » Baza szkodników
Kleszcze są niezwykle groźnymi pasożytami, będącymi nosicielami wielu chorób. W Europie wyróżniono około 70 gatunków kleszczy, z czego w Polsce występuje ich aż 19, przede wszystkim na terenach zalesionych oraz na łąkach i w parkach.
Jak wygląda kleszcz?
Kleszcz, w zależności od gatunku, ma wielkość kilku lub kilkunastu milimetrów. Zauważalna jest znaczna różnica w wyglądzie owada głodnego i najedzonego. Ten pierwszy ma ciało płaskie, które po znalezieniu żywiciela zwiększa swoją objętość, stając się bardziej wypukłe.
Gdzie można spotkać kleszcze?
Owady te jeszcze do niedawna obecne były jedynie w lasach liściastych oraz na łąkach. Dziś natomiast można je zauważyć również w miejskich parkach i na przydomowych trawnikach, gdzie częstym gościem jest spotykany w Polsce kleszcz pospolity, inaczej nazywany pastwiskowym lub psim.
Czym żywią się kleszcze?
Pokarmem kleszczy jest krew, pochodząca od żywicieli – ssaków oraz ptaków. Skóra ofiary przebijana jest ostrym żądłem, wyposażonym w kolce, które umożliwiają stabilne utrzymanie się kleszcza na skórze.
Pluskwa jest owadem, który do niedawna uznany był za wytępiony w krajach wysokorozwiniętych. Obecnie jednak zauważalne jest powracanie tego gatunku, na co wpływ ma między innymi zwiększona migracja człowieka.
Jak wygląda pluskwa?
Pluskwa mierzy około 6 mm długości i 3 mm szerokości. Ma spłaszczone, owalne ciało w kolorze czerwonobrunatnym. Odwłok, podczas szukania przez pluskwę pokarmu jest brązowy i pomarszczony, a po wypiciu krwi nabiera barwy purpurowej, zwiększając swoją objętość.
Gdzie można spotkać pluskwy?
Pluskwy żyją w pobliżu człowieka. Bytują najczęściej w odzieży, pod dywanami, w tapicerce meblowej, boazerii, firankach i zasłonach, czyli wszędzie tam, gdzie mogą znaleźć bezpieczne schronienie w ciągu dnia.
Czym żywią się pluskwy?
Pluskwy odżywiają się krwią przede wszystkim człowieka. Atakują nocą, do lokalizacji ofiary wykorzystując wrażliwe czułki. Na ciele pozostawiają charakterystyczne ślady, przypominające nieco miejsca po ukąszeniu komara. Owady bez pożywienia mogą przetrwać nawet kilka miesięcy, popadając w stan hibernacji.
Karaczan prusak to owad wywodzący się z Azji, dziś spotykany na całym świecie. Zasiedla najczęściej domy i piekarnie, lokalizując się blisko źródeł pożywienia. W Polsce zidentyfikowano kilkanaście spośród ponad czterech tysięcy gatunków prusaków.
Jak wygląda prusak?
To niewielki owad, którego długość wynosi niewiele ponad 13 mm. Można go rozpoznać po charakterystycznym ubarwieniu – ciało i odnóża ciemnożółte, z odcieniem czerwonym. Zauważalne są także dobrze rozwinięte tylne skrzydła oraz dwa podłużne brunatne pasy, biegnące wzdłuż grzbietowej części tułowia.
Gdzie można spotkać prusaki?
Zwykle osiedlają się w miejscach, w których mają ułatwiony dostęp do pożywienia. Można je więc spotkać w domach i mieszkaniach, najczęściej w kuchni i łazience. Bardzo często pojawiają się również w piekarniach, magazynach oraz miejscach przetwarzania żywności.
Czym żywią się prusaki?
Prusaki odżywiają się produktami sypkimi – kaszą, mąką czy cukrem, a także warzywami i owocami, przyczyniając się do ich szybkiego niszczenia.
Szerszeń to największy owad z rodziny osowatych, występujący w Europie Środkowej. Spotykany jest niemal w całej Polsce. Jego ukąszenie może być groźne dla zdrowia i życia człowieka, szczególne dla osób uczulonych na jad owadów błonkoskrzydłych.
Jak wygląda szerszeń?
Szerszenia można rozpoznać po czarnym tułowiu w rude plamy oraz żółtym odwłoku z czarnymi pasami. Ciało tych owadów mierzy nawet do 35 mm w przypadku królowej, 21-23 mm u samców oraz 17-24 mm u robotnic.
Gdzie można spotkać szerszenie?
Do niedawna owady te osiedlały się najczęściej w dziuplach drzew liściastych. Z czasem jednak zbliżyły się do człowieka, zamieszkując miasta oraz tereny rolnicze. Gniazda można znaleźć zarówno w ziemi, w drzewach, jak i na budynkach – pod zadaszeniem.
Czym żywią się szerszenie?
Pożywieniem szerszeni są inne owady, w tym także gatunki pożyteczne, takie jak pszczoły. Szerszenie są dużym problemem dla sadowników z uwagi na nadgryzanie owoców, które nie nadają się do zbiorów i szybciej się psują.
Mysz polna, inaczej zwana myszarką polną, to gryzoń doskonale znany rolnikom oraz właścicielom ogrodów. Występuje niemal na całym świecie, przede wszystkim na terenach nizinnych. W wielu krajach uznawana jest za szkodnika, natomiast w Japonii – na wyspach Senkaku – objęta jest całkowitą ochroną gatunkową.
Jak wygląda mysz polna?
Mysz polna jest gryzoniem niewielkim, którego ciało mierzy maksymalnie do 12,5 cm, a ogon od 5,3 do 9 cm. Futro jest koloru rdzawobrązowego lub żółtobrązowego, z czarną pręgą wzdłuż kręgosłupa. Charakterystyczne jest zabarwienie dolnej części ciała – białe lub popielate.
Gdzie można spotkać myszy polne?
Myszy polne budują nory na skrajach lasów, na mokradłach, polach uprawnych, pastwiskach, a także w ogrodach. Występują na całym obszarze kraju, jednak nie można ich spotkać na terenach położonych powyżej 900 m n.p.m.
Czym żywią się myszy polne?
Podstawowym pożywieniem gryzoni są korzenie, ziarna, nasiona oraz owady. Rodzaj pokarmu zmienia się w zależności od pory roku – latem myszy żywią się także padliną, owocami oraz jagodami.
Nornice występują w co najmniej 12 gatunkach. W Polsce najczęściej spotykana jest nornica ruda, będąca jednocześnie najpospolitszym ssakiem euroazjatyckim. Doskonale znana jest ogrodnikom i rolnikom, przyczyniając się do niszczenia drzew i krzewów.
Jak wygląda nornica?
Długość ciała nornicy rudej wynosi maksymalnie 15 cm wraz z ogonem. Charakterystyczne są duże oczy i lekko zaostrzony pysk. Nazwę zawdzięcza szaremu ubarwieniu grzbietowej części futra, z mocno zaznaczonym odcieniem rudym.
Gdzie można spotkać nornice?
Nornice zamieszkują przede wszystkim lasy, jednak bardzo często pojawiają się w przydomowych ogrodach. W początkowej fazie obecność nornic nie jest zauważalna, dopiero obumieranie roślin staje się wyraźnym sygnałem do rozpoczęcia walki z tym gryzoniem. Budują sieć podziemnych korytarzy, w których żyją cały rok.
W sezonie letnim nornice zjadają liście, nasiona, pąki drzew, korę oraz owady i larwy. Zimą natomiast podstawę diety nornic stanowią owoce, nasiona, kłącza i bezkręgowce.
Mimo że słowo pchła kojarzone jest zwykle ze zwierzętami domowymi, warto pamiętać, że owady te równie często atakują człowieka. Żywicielami są także psy, koty, borsuki, kaczki oraz szczury wędrowne. Pchły mogą przenosić wiele zarazków chorobotwórczych, dlatego tak istotne jest ich skuteczne zwalczanie.
Jak wygląda pchła ludzka?
Pchła ludzka jest owadem niewielkim – samce osiągają rozmiary 2 – 2,5 mm długości. Ciało samic z kolei mierzy od 2,5 do 3,5 mm. Charakterystyczny jest kolor pcheł ludzkich – niemal zawsze brązowy, jednak można spotkać także osobniki o ubarwieniu czarnym.
Gdzie można spotkać pchły ludzkie?
Pchła ludzka jest pasożytem zewnętrznym, dlatego też spotykana jest na skórze, głównie w miejscach owłosionych. Owad, zanim przeniesie się na żywiciela, występuje w wilgotnych, zabrudzonych miejscach. Często można ją znaleźć w dywanach, parkietach czy w legowisku zwierząt domowych.
Czym żywią się pchły ludzkie?
Pchły odżywiają się krwią, wkłuwając się w ciało żywiciela za pomocą aparatu kłująco – ssącego. Dorosły osobnik może wypić 20 razy więcej krwi, niż wynosi jego masa ciała.
Szczury są ssakami, które można spotkać w każdym zakątku świata oprócz Antarktydy. Wyróżniono kilkadziesiąt gatunków szczurów, spośród których najczęściej występujące – również w Polsce – są szczury śniade i szczury wędrowne.
Jak wygląda szczur?
Szczur wędrowny, z którym najczęściej można się spotkać w Polsce, może dorastać do blisko 400 mm, wraz z długością ogona. Futro od strony grzbietowej jest koloru brązowego, natomiast od spodu zwykle szare. Cechą wyróżniającą ten gatunek są nieowłosione uszy i znacznych rozmiarów ogon.
Gdzie można spotkać szczury?
Szczury występują na obszarze całego kraju, wszędzie tam, gdzie mieszkają ludzie. Ssaka można spotkać w gospodarstwach rolnych oraz w domach – głównie w piwnicy, garażu czy na strychu. Dzięki umiejętności poruszania się w wodzie szczur wędrowny może dostać się rurami kanalizacyjnymi także do pomieszczeń mieszkalnych.
Głównym pokarmem szczurów wędrownych są odpadki pozostawione przez człowieka. Zjadają rośliny, a także bezkręgowce, jaja i padlinę. Niektóre osobniki atakują pisklęta i dorosłe ptaki.
Krety są doskonale znane niemal każdemu ogrodnikowi. Osiedlają się pod ziemią, budując system korytarzy oraz charakterystyczne kopce – widoczne na powierzchni. Aktywność tych zwierząt przypada na godziny poranne, gdy rozpoczynają drążenie tuneli. Ssak objęty jest w Polsce ochroną gatunkową, ale nie na terenie ogrodów, lotnisk, szkółek leśnych, obiektów sportowych czy hydrologicznych.
Jak wygląda kret?
Kret jest ssakiem niewielkim, którego długość ciała nie przekracza 20 cm. Ma delikatną w dotyku sierść koloru czarnego. Charakterystyczną cechą kreta są duże łapy z zagiętymi pazurami, pomagające w kopaniu podziemnych tuneli.
Gdzie można spotkać krety?
Krety występują na terenach, gdzie nie ma dużej ilości drzew i krzewów, których rozbudowany system korzeniowy mógłby przeszkadzać w budowaniu podziemnych korytarzy. Spotykane są nie tylko w ogrodach, ale także na boiskach, czy na łąkach.
Pokarmem kretów są dżdżownice, larwy owadów oraz drobne kręgowce. Ssaki te, obok gniazda budują swoistą spiżarnię, w której znajduje się zapas pokarmu na całą zimę.
Mianem korników określa się zwykle większość owadów, które żerują w drewnie. Natomiast właściwym gatunkiem kornika jest kornik drukarz, czyli chrząszcz spotykany w pniach drzew, rozpowszechniony na całym niemal świecie. W Polsce najczęściej bytuje w świerku, który jest jego podstawową rośliną żywicielską.
Jak wygląda kornik?
Długość ciała drewnojadów zależy od konkretnego gatunku i wynosi od 0,6 mm do 13 mm. Są zwykle koloru brązowego lub czarnego, a ich głowa wyposażona jest w czułki. Larwy najczęściej mają barwę białą, z ciemniejszą głową.
Gdzie można spotkać korniki?
Korniki są insektami bytującymi w drzewach żyjących oraz ściętych, niekorowanych. Wbrew obiegowym opiniom trudno spotkać je w meblach i innych elementach drewnianych, w których żerują chrząszcze z rodziny kołatkowatych. Najczęściej można je spotkać w drzewostanie osłabionym, a także starszym – obumierającym. Kornik w Polsce występuje zarówno na terenach górskich, jak i nizinnych. Często identyfikowany jest więc na Warmii i Mazurach.
Czym żywią się korniki?
Pokarmem korników jest łyko lub miazga drzew. Niektóre gatunki mogą się także odżywiać nasionami lub tkankami roślin zielonych.
Karaluchy są insektami spotykanymi najczęściej w strefie umiarkowanej, na półkuli północnej. Znane są praktycznie wszędzie, chętnie osiedlając się w sąsiedztwie człowieka. Wbrew obiegowym opiniom, karaluchy nie występują jedynie w zaniedbanych obiektach. Pojawiają się również tam, gdzie regularnie dba się o czystość.
Jak wygląda karaluch?
Ciało dorosłego samca może osiągać ponad 28 mm długości. Owada można rozpoznać po błyszczącym ubarwieniu. Karaluchy mają uzbrojone w kolce odnóża oraz przylgi, pomocne przy wchodzeniu po gładkich powierzchniach.
Gdzie można spotkać karaluchy?
Występują prawie wszędzie! Doskonale czują się w otoczeniu człowieka, gdzie mają zapewniony stały dostęp do pożywienia oraz warunki sprzyjające rozwojowi. Karaluchy bardzo często obecne są w magazynach spożywczych oraz w miejscach, gdzie produkowana i przetwarzana jest żywność.
Czym żywią się karaluchy?
To owady wszystkożerne. Najczęściej żywią się owocami, warzywami, pieczywem oraz produktami sypkimi, czyli mąką i cukrem.
Srebrzyki, inaczej zwane rybikami cukrowymi, zna chyba każdy. Przyjmuje się, że do innych części świata trafiły ze strefy tropikalnej. Zauważane są najczęściej w łazienkach oraz innych miejscach wilgotnych, w których mają sprzyjające warunki do życia i rozrodu.
Jak wygląda srebrzyk?
Jak sama nazwa wskazuje, cechą wyróżniającą rybika jest srebrny kolor jego ciała, a konkretnie łusek, którymi jest pokryte. Insekty osiągają długość maksymalnie 11 mm. Rosną przez całe życie, okresowo liniejąc.
Gdzie można spotkać srebrzyki?
Srebrzyki można spotkać w każdym miejscu, w którym jest wilgotno, ciepło i ciemno. Owady doskonale odnajdują się więc w łazienkach, kuchniach, ale także w korytarzach i pokojach. Są gatunkiem synantropijnym, co oznacza, że osiedlają się w pobliżu człowieka.
Najważniejszym pożywieniem srebrzyków są produkty spożywcze, a konkretnie wszystko to, co zostanie na stole czy zalega w szafkach kuchennych. W razie braku dostępu do pokarmu roślinnego rybiki zjadają tkaniny lub papier.